يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِذَا قُمْتُمْ إِلَى الصَّلاَةِ فَاغْسِلُوا وُجُوهَكُمْ وَ أَيْدِيَكُمْ إِلَى الْمَرَافِقِ وَ امْسَحُوا بِرُءُوسِكُمْ وَ أَرْجُلَكُمْ إِلَى الْكَعْبَيْنِ(آیه 6، سوره مائده)

این آیه به وضوح بر وجوب کسب طهارت(وضو) یعنی شستن صورت و دستها و وسح کشیدن بر سر و پاها تا برآمدگی به هنگام اقامه نماز دلالت دارد.

بار خدايا، درود بفرست بر محمد و خاندان او

و جامه عافيت خويش بر تن من بپوش و مرا در عافيت
خود فرو پوشان و در حصار عافيت خود جاى ده و به عافيت خود گرامى دار و به عافيت
خود بى‏نياز فرماى و عافيت خود به من بخش و عافيت خود به من ارزانى دار و عافيت
خود براى من بگستران و عافيت خود در خور من گردان و ميان من و عافيت خود در دنيا و
آخرت جدايى ميفكن.

اى خداوند، بر من احسان نماى به اعطاى تندرستى و
امنيت و سلامت در دين من و جسم من. و مرا به ارزانى داشتن بصيرت دل و نفاذ امر و
خشيت در برابر عظمت تو و خوف از تو بنواز و نيرويم ده بر طاعتى كه بدان فرمان
داده‏اى و اجتناب از هر معصيت كه از آن نهى فرموده‏اى.

اى خداوند، زبانم را به حمد خود و شكر خود و ذكر
خود و ثناى نيك خود گويا كن و دريچه‏هاى دلم را در برابر مقاصد دين خود بگشاى.

بار خدايا، درود بفرست بر محمد و خاندان او

و مرا عافيت ده، عافيتى كفايت كننده و شفا بخش و عالى و افزاينده،
عافيتى كه از آن در تن من تندرستى زايد، عافيت اين جهانى و آن جهانى.

«نیایش بیست و پنجم: صحیفه سجادیه»